Karlı karanlık bir akşam perdeleri sıyırıp baksam
Boynunda hüzünlü bir kaşkol ufalmış yüzün yok gibi
Unutsam her şeyi anasına küsen çocuklar gibi
Koşup açsam kapını buğulanan soluğunla kucaklasan beni
Böyle birdenbire başlasa her şey
Ne sen söylesen tipide yolu şaşırdığını
Ne de ben bilsem güneşli sabahların çoktan çatılarda tıkırdadığını
Finnurileri yakıp ışıtsam yorgunluğunu omzumda uyutsam
Sonsuza kadar duysam yüreğinde benim için koşan tayları