Hayat bu!
Bir gün bitecek yavrum
Saçlarını alnına düşüren
Bir rüzgâr esmiş gibi
Kalacaksın yapayalnız
Ve birden soluğun sapacak ağzında
Yaşıyorsan eğer kıvranacaksın acıyla
Çünkü göreceksin sen bunu
Baharın ortasında dökülecek çiçeklerin
Ve kahrolacaksın
Yaban kuşları gibi bir bir
Başka göklere sürüklenecek sevdiklerin
Hayat bu!
Yetmeyecek sana hiçbir şey
Ne göklerin maviliği ne suların duruluğu
İçinde karlı dağlar gibi sıralanacak acıların
Bir kaygının kayığında
Gözden kaybolup gidecek umudun
Kendini bir işe vereceksin
Belki yollara vuracaksın
Çok kazanacak ya da çok kaybedeceksin
Ama hep yenildiğini söyleyecek sana eski resimlerin
Bilemeyeceksin hiçbir zaman
Korkunun sevgiye sarmaşık olduğunu
Sana bunları ipince bir keman gibi
Yıldızlı bir göğün altında
Ateşler yanan bir kumsalda
Bir eylül akşamında söyledim
Hayat bu!
Ayıracak bizi de bir gün bir ölüm
Ama unutacağız ikimiz de bu gerçeği yarın
Güneşin ve gemilerin demirlediği bu sahilde
Biz iki ölümlü âşık
İlk defa buluşur gibi
Buluşacağız yeniden