Gel, etme!
Yağmurları portakal kokan
Bu yerlerden
Gitme!
Yıkılır seni bekleyen o eski köprüler
Doldurur sarnıçları yalnızlığın
Gel, etme! Bu yerlerden gitme
Yokluğun şehri yakıp kül eder
Oysa ne güzeldi eskiden
Dostlarımız vardı
Şehre güneşler getiren
Sen vardın
Küpelerin vardı yakut ve kirazdan
Hele o kokun lavantaları utandıran
Geçeceksin diye sarmaşıklı kapıdan
Darıya üşüşen kuşlar gibi
Dizilirdik yola
Öyle uçkun
Öyle yanmış
Saçların vardı bize şehri gezdiren
Kolunda küçücük çantan
İçinde rujun aynan
Bir bakışın vardı
Kem gözlere sevdayı konduran
İnsan mıydık senden önce
İnsan kalır mıyız senden sonra
Çıkar bir yol var mıdır
Yokluğundan bahara
Gel, etme!
Yağmurları portakal kokan
Bu yerlerden gitme!
Bize gemici türküleri söyletme