Sonunda yatıyorum işte sırt üstü
Çünkü gün öylece
Yaralayıp bıraktı beni orta yere
Ve akıyor ılık ılık kanım
Şimdi nasıl umursamazca geçiyorlar yanımdan
Topçu bataryaları
Kolu bacağı sargılı askerler
Ve de değneğine yaslanıp yürüyen
O şımarık piyadeler
Kıpırdayacak halim yok
Ama düşünüyorum gülümseyerek ölümü
Bir aslanın dişleri arasında gibi
Ebedi gecenin ağzında
Susmuş ve acıyı unutarak
Nasıl her şey yok oluyor
Ve sonunda herkes ölüyor da
‘Da’ sı var işte!
Çünkü hala almıyor aklım kendi ölümümü
Üstelik suya inmiş sevdalı bir sülün gibi
Vurulmuşken tam da şakağımdan
Sahi düşmanlarım neden bu kadar acımasızlar
Bir insan değilmişim gibi burada beni
Neden sessizce bırakıp gidiyorlar
Ve neden şimdi sıyrılıyor üstümden
Bir şiir gibi
Her zaman anlamaya çalışarak baktığım bu yıldızlı gök
Ve neden şimdi karıncalar bu kadar iştahlılar
Neden karartıyor
Boynumdan akan kanı
Usul usul azalan dakikalar
Durduramıyorum
Dökülüyor
Dökülüyor küçücük miğferimden
En zararsız düşlerim bile!